Ks. Zbigniew Kaniecki

Czerwiec – zieleń przyrody, niebieskie niebo… Piękne było czerwcowe przedpołudnie w 1925 roku w Dublinie. Zmarł wtedy Mateusz Talbot. Mija 88 lat od jego śmierci.

 

TRWAŁ W ABSTYNENCJI 42 LATA

 

            Kontynuując rozważania o życiu sługi Bożego Mateusza Talbot, zatrzymajmy się nad jego nawróceniem. Jak to się stało, że po 16 latach picia pewnego dnia powiedział: „Nie będę pił! I potwierdził swoją decyzję przed ołtarzem Chrystusa w kaplicy seminarium duchownego archidiecezji w Dublinie. Czy wydarzenie tego dnia to przypadek?

            Był tego dnia bez pieniędzy, bo cały tydzień nie chodził do pracy i czas spędzał w portowej knajpie. Chciał się jednak napić. Stanął więc z młodszym bratem Filipem na rogu ulicy, aby koledzy, robotnicy wychodzący z firmy, musieli obok nich przechodzić; mieli nadzieję, że któryś z nich zaprosi ich na „kielicha”. Niestety, żaden nawet nie odwrócił głowy w ich stronę. Przyczyna była prosta. Mateusz i jego brat byli bez grosza, więc kolegom od wypitki nie byli potrzebni. Ta ich postawa bardzo dotknęła Mateusza. W przeszłości podobne sytuacje zdarzały się w jego życiu, ale ta, właśnie tego dnia – zdecydowała o jego przyszłości. To był znak z nieba: Mateuszu, przyjrzyj się sobie. Zobacz na czym zależy kolegom. Nie na tobie… Zrób ze sobą porządek.

            W życiu wielu świętych spotykamy relacje mówiące o chwili, która zmieniła ich życie. Święty Augustyn usłyszał: „Bierz i czytaj”. I przeczytał w Liście św. Pawła do Rzymian: „Bracia: Wiecie, że pora nam już powstać ze snu. Teraz bowiem bliższe jest zbawienie nasze niż wówczas, gdyśmy uwierzyli. Noc już minęła i przybliżył się dzień. Odrzućmy tedy uczynki ciemności i przywdziejmy zbroję światła. Jako w świetle dnia postępujmy szlachetnie, nie w ucztach i pijaństwie, nie w rozpuście i wszeteczeństwie, nie w zwadzie i zazdrości. Lecz przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa (Rz 13,13-14). Od tej lektury zaczęło się nowe życie św. Augustyna.

            Wymowna jest też ewangeliczna scena: Niewidomy, słysząc, że przechodzi Jezus krzyczy: „Jezusie ulituj się nade mną”. Ci, którzy byli blisko nieszczęśnika, kazali mu milczeć. – Nie zawracaj głowy – mówili. – Przecież masz pragnienia nie do spełnienia. A jednak nie przestał. Jezus zatrzymał się przy nim i pyta: „Co chcesz, abym ci uczynił?”. Odpowiedział: „Panie, żebym przejrzał”. Usłyszał: „Przejrzyj, twoja wiara cię uzdrowiła” (Łk 18,35-43). Słowem, bywają w życiu każdego nas chwile nie do przegapienia, niepowtarzalne. Mateusz Talbot takiej doświadczył. Wrócił do domu trzeźwy. Matka czekała na niego z obiadem. Długo milczał przy stole. W końcu odezwał się: „Pójdę ślubować abstynencję”. Matka uśmiechnęła się. „Idź w imię Boże, nie składaj jednak ślubu, dopóki nie będziesz pewny, że zdołasz go dotrzymać” – ostrzegła. „Pójdę w imię Boże” – usłyszała. „Niech Bóg doda ci siły” – błogosławiła syna.

            Rola matki w życiu Mateusza, nie jest szczegółowo opisana. Można domniemywać, że jej modlitwa przyczyniła się do tego, że Bóg dał Mateuszowi szansę nawrócenia. Matka nie zwątpiła w syna, była przekonana, że może się zmienić. I zrobił to.

            - Trzeba najpierw uporządkować swoje relacje z Bogiem – pomyślał. Po spowiedzi radość i pokój wypełniły jego serce. Potem zrobił następny krok: poprosił księdza o przyjęcie jego ślubowania, „że nie będzie pił gorzałki”. Kapłan ślubowanie przyjął – na okres trzech miesięcy. Mateusz wrócił do domu, a nazajutrz, nazajutrz piątej rano, poszedł do kościoła św. Franciszka Ksawerego na Mszę św., przyjął Komunię św. i postanowił, że będzie to robił codziennie. I od tej pory trwał w abstynencji 42 lata – aż do śmierci 7 czerwca 1925 roku.

 

MODLITWA RODZICÓW ZA UZALEŻNIONE DZIECKO

 

Dobry Boże Ty znasz bezradność, jaką przepełnione jest moje serce, kiedy patrzę na moje dziecko, które tak bardzo kocham, a które niszczy swoje życie, wciągnięte w spiralę uzależnienia. Wierzę, że Ty jesteś Wszechmocny i dla Ciebie nie ma rzeczy niemożliwych, jak powiedział to Anioł do Maryi. Wierzę także, że kochasz moje dziecko bardziej niż ja. Proszę Cię, pomóż mi zaufać w Twoją interwencję w jego życie. Przynieś mu uzdrowienie, którego potrzebuje, doprowadź je do pełnego powrotu do zdrowia. Daj mu doświadczyć Twojej miłości.